Verhaal van de maand: mentor Hennie Meijs
Ik ben druk in het leven. Ik ben bijna 65 en werk nog fulltime als sociaal psychiatrisch verpleegkundige en als klachtenfunctionaris voor cliënten in de GGZ. Gedreven, hoezo?
Ik kwam bij mevrouw Merie voor gesprekken, één keer per week. Ze had het niet makkelijk en was als oudere dame met psychiatrische problematiek een beetje een ‘vreemde eend in de bijt’ in het bejaardenhuis waar ze een kamer had. Die deelde ze met haar poes Koos, een bijzonder eigenzinnige kat die nooit geaaid wilde worden. Koos verstopte zich in de kast of in een doos als ik kwam en hield me zo in de gaten.

Merie was eenzaam en keek altijd uit naar mijn bezoek. Ze had (te) veel meegemaakt in haar leven; haar kinderen kwamen nooit en haar kleinkinderen zag ze niet. Een extra verdriet voor haar. Ik probeerde er iets gezelligs van te maken: samen een boodschap doen en iets lekkers bij de koffie. Een cadeautje voor haar verjaardag en een kaartje met kerst. Ik probeerde wat kleur te geven aan haar leven.
Merie kwam oorspronkelijk uit Rijen en stond daar nog ingeschreven voor een aanleunwoning. En na vijf jaar wachten was ze aan de beurt! Ze had goede hoop om uit haar isolement te ontsnappen; daar woonden nog nichtjes en vriendinnen. Het was een hele stap voor haar. Ze liet het ‘veilige’ bejaardenhuis achter zich en verhuisde naar een mooie aanleunwoning. Het was een vrij groot appartement met een balkon. Ze woonde er zelfstandig, maar al snel had ze hulp nodig uit ‘het huis’. Warm eten werd bezorgd en er kwam één keer per week iemand om haar te ondersteunen met het douchen.
Ik kon niet meer naar haar toe als sociaal psychiatrisch verpleegkundige; het lag buite

 

n de regio. De nichtjes en vriendinnen verdrongen zich niet om haar te bezoeken. Ik ging bij haar op visite, ruim drie kwartier rijden was het. (Dat doe je niet snel even tussendoor.) Ik vond haar nog eenzamer dan voorheen. Ze was anoniem in haar aanleunwoning, had vreemde angsten… ze was bijvoorbeeld bang dat er iemand op haar balkon zou klimmen. Ze werd minder zelfredzaam.
Wat kon ik nog voor haar betekenen? Ik ging op zoek en zag de site van het vrijwillig mentorschap. Als mentor zou ik haar kunnen ondersteunen bij al haar levensvragen, de juiste bronnen aanboren voor hulp en haar steun en toeverlaat zijn als ze dat nodig had. Ik wilde het graag voor haar ‘vrijwillig’ doen. Het zou een veilige, legitieme manier zijn om haar te ondersteunen. Dus sinds een jaar kom ik bij Merie als mentor, tot wederzijds genoegen. We bellen elk

 

e zondag en ik bezoek haar eens per maand, neem wat uurtjes vrij om even met haar een boodschap te doen of naar de opticien te gaan. Ik probeer dat te combineren als ik in Tilburg werk, het is dan niet meer zo ver naar Rijen.
Ik laat het niet meer los en zie dit als een heerlijke invulling als ik straks met pensioen ben: toch nog bij cliënten, maar dan op een andere manier! Koos miauwt tegenwoordig als ik kom en maakt daarna rechtsomkeer.

 

𝗩𝗮𝗻𝗱𝗮𝗮𝗴 𝗺𝗼𝗰𝗵𝘁𝗲𝗻 𝘄𝗶𝗷 𝘁𝗶𝗷𝗱𝗲𝗻𝘀 𝗵𝗲𝘁 𝗥𝗲𝗴𝗶𝗼𝗻𝗮𝗹𝗲 𝗖𝗼𝗻𝘀𝘂𝗹𝗲𝗻𝘁𝗲𝗻 𝗢𝘃𝗲𝗿𝗹𝗲𝗴 𝘃𝗮𝗻 𝗥𝗲𝗴𝗶𝗼 𝗡𝗼𝗼𝗿𝗱𝗼𝗼𝘀𝘁 𝗢𝗼𝘀𝘁 𝗺𝗲𝘁 𝗱𝗲 𝟭𝟭 𝗯𝗲𝘁𝗿𝗼𝗸𝗸𝗲𝗻 𝗴𝗲𝗺𝗲𝗲𝗻𝘁𝗲𝗻 𝗶𝗻 𝗴𝗲𝘀𝗽𝗿𝗲𝗸 𝗴𝗮𝗮𝗻 𝗼𝘃𝗲𝗿 𝗱𝗲 𝗺𝗲𝗲𝗿𝘄𝗮𝗮𝗿𝗱𝗲 𝗲𝗻 𝗵𝗲𝘁 𝘄𝗲𝗿𝗸 𝘃𝗮𝗻 𝗠𝗲𝗻𝘁𝗼𝗿𝘀𝗰𝗵𝗮𝗽 𝗼𝗺 𝗼𝗻𝗱𝗲𝗿𝘀𝘁𝗲𝘂𝗻𝗶𝗻𝗴 𝘁𝗲 𝗯𝗶𝗲𝗱𝗲𝗻 𝗮𝗮𝗻 𝗱𝗲 𝗴𝗲𝗺𝗲𝗲𝗻𝘁𝗲𝗻.

Dit alles in het belang van inwoners met een psychische kwetsbaarheid die het lastig vinden zelf beslissingen te nemen over Verzorging, Behandeling, Ondersteuning en Begeleiding. Wij zijn enthousiast ontvangen. Er werden veel vragen gesteld die onze penningmeester en projectleider hebben mogen beantwoorden.

Wat ons betreft gaan we samen verder én het verschil maken!

Onlangs werd door Skip Film Productions het interview met onze ambassadeur Richard van Kray opgenomen. We kozen voor een dynamische plek. De Maaspoort in Den Bosch. De plek waar Richard vanuit zakelijk oogpunt regelmatiger te vinden is. Richard gaat in gesprek met Sandra Dierx. Hij vertelt wat voor hem de (klant)betekenis is om ambassadeur te zijn en waarom hij ervoor gekozen heeft zich in te zetten voor Mentorschap Midden en Noordoost Brabant.

M.A.A.N.D. V.A.N. D.E. M.E.N.T.O.R.

Traditiegetrouw is oktober de Maand van de Mentor. Stichting mentorschap besteedt dan landelijk en regionaal extra aandacht aan de naamsbekendheid.

Een groeiend aantal mensen heeft behoefte aan mentorschap, maar kan hiervoor niet terugvallen op familie of vrienden. Voor deze groep wil Mentorschap Midden- en Noordoost Brabant opkomen door het werven van mensen die bereid zijn om op vrijwillige basis op te treden als mentor. Om op onze toekomst en die van onze cliënten voorbereid te zijn, wordt tijdens de maand van de mentor vanaf 1 oktober onze Omroep Brabant Campagne gelanceerd voor meer bekendheid rondom mentorschap en de werving van nieuwe mentoren. Skip Film Productions heeft ons werk in beeld gebracht met een korte promotiefilm. Het resultaat is prachtig en enthousiasmerend vinden wij zelf! Daar zijn we trots op!

Heeft u naar aanleiding van deze campagne vragen over mentorschap?
• Zoekt u een mentor?
• Of wilt u zelf mentor worden?
Via onze website willen wij u zo uitgebreid mogelijk informeren over mentorschap. Ga hiervoor naar https://lnkd.in/gZRk-JF

Spreekt u liever één van onze medewerkers zelf?
Hester, Linde, Julie & Jackeline zitten klaar om al uw vragen te beantwoorden. Bel of mail ze gerust!

Zij zijn te bereiken via 0486 22 89 02 of via de mail info@mentorschapmnobrabant.nl

Heeft u naar aanleiding van deze campagne vragen over mentorschap?

• Zoekt u een mentor?
• Of wilt u zelf mentor worden?

Via onze website willen wij u zo uitgebreid mogelijk informeren over mentorschap.

Meer informatie vindt u via:

• Mentor nodig
• Mentor worden

Spreekt u liever één van onze medewerkers zelf? Hester, Linde, Julie & Jackeline zitten klaar om al uw vragen te beantwoorden. Bel of mail ze gerust!

Zij zijn te bereiken via 0486 22 89 02 of via de mail info@mentorschapmnobrabant.nl